Hier op deze IJzerweide, waarvan de rust enkel verstoord wordt door klokkengelui of een voorbijrazende trein, was de toestand honderd jaar geleden helemaal anders. Aan de frontzone riskeerde men zijn vel. Het gebulder van kanonnen of het gesis van een kogel was voldoende om iemand te verminken of om zijn leven te beëindigen.
<p class="font_8">Vlaamse vrienden,</p>
<p class="font_8">Hier op deze IJzerweide, waarvan de rust enkel verstoord wordt door klokkengelui of een voorbijrazende trein, was de toestand honderd jaar geleden helemaal anders. Aan de frontzone riskeerde men zijn vel. Het gebulder van kanonnen of het gesis van een kogel was voldoende om iemand te verminken of om zijn leven te beëindigen.</p>
<p class="font_8">Aan deze frontsituatie zal Frans Kusters niet gedacht hebben toen hij zich meldde als vrijwilliger. Hij had even goed zijn huiselijke positie kunnen uitbouwen met zijn diploma als onderwijzer op zak. Met drieëntwintig jaar stond hij op de grens van het grote leven.</p>
<p class="font_8">Nu werd de Groote Oorlog zijn deel.<br>
Zijn korte leven was getekend door zijn opvoeding. Zijn tijdloze idealen blijven gelden, ook voor de komende generaties. Zijn inzet voor Vlaanderen en voor Vrede ontstond niet zo maar uit het niets.</p>
<p class="font_8">Reeds vroeg in zijn leven werd Frans Kusters begeesterd door het Christelijke vredesideaal van de Godsvrede. Frans was een van de weinigen die de moed had om dit ideaal ook in de loopgraven te blijven uitdragen. Toen Paus Benedictus XV, de zogenaamde vredespaus, volhardde in zijn pogingen om tot een onderhandelde vrede te komen, kwam hem dit op veel kritiek te staan in de loopgraven. Frans was een van de weinigen die de moed had om hem te verdedigen: “Tegen den oorlog. Voor den vrede,” besluit hij op 24 en 25 juni 1915. In tijden van militarisme, verwarring en verdwazing vergt het veel moed om, tegen de meerderheid in, op te blijven komen voor vrede.</p>
<p class="font_8">Gestaald in de idealen van Rodenbach, zette Frans Kusters zich constant in voor de Vlaamse zaak, zowel in als achter de loopgraven. Zijn idealisme, charisma en zorg voor zijn makkers maakten van hem een ongekroonde leider van het Vlaamsgezind netwerk achter de IJzer. Toen hij neerviel, getroffen door de noodlottige kogel op 22 augustus, riep hij “Mijn familie, mijn God, ik sterf voor Vlaanderen.” Frans is niet alleen gestorven voor Vlaanderen. Wat veel belangrijker is: hij heeft heel zijn leven voor Vlaanderen geleefd.</p>
<p class="font_8">Voor Vlaanderen en voor Vrede, de idealen van Frans Kusters die wij met VOS Vlaamse Vredesvereniging in fierheid verder uitdragen.</p>
<p class="font_8"><strong>Ivo Coninx<br>
</strong>Algemeen voorzitter VOS Vlaamse Vredesvereniging</p>