VOS Vlaamse Vredesvereniging reikt voor de 18de keer de Vredespoëzieprijs uit, naar goede gewoonte in de Tinnen Pot. VOS richt daarom kort het woord tot U, geachte aanwezigen, om zijn boodschap aan de hand van poëzie te presenteren. Onze vereniging brengt immers mensen samen rond twee thema’s: ‘Vlaanderen en Vrede’ en wil rond deze thema’s sensibiliseren en actie ondernemen. Het hiervoor gekozen gedicht is van de Vlaamse dichter Leonard Nolens uit zijn dichtbundel ‘Manieren van leven’ uit 2001. In zijn creatie reflecteerde Nolens over betrokkenheid en activisme.
Goede namiddag dames en heren,
VOS Vlaamse Vredesvereniging reikt voor de 18de keer de Vredespoëzieprijs uit, naar goede gewoonte in de Tinnen Pot. VOS richt daarom kort het woord tot U, geachte aanwezigen, om zijn boodschap aan de hand van poëzie te presenteren. Onze vereniging brengt immers mensen samen rond twee thema’s: ‘Vlaanderen en Vrede’ en wil rond deze thema’s sensibiliseren en actie ondernemen. Het hiervoor gekozen gedicht is van de Vlaamse dichter Leonard Nolens uit zijn dichtbundel ‘Manieren van leven’ uit 2001. In zijn creatie reflecteerde Nolens over betrokkenheid en activisme.
Engagement
Wereldvreemd, zeg jij. Maar vreemd aan welke wereld?
Buiten de ziedende zon. En binnen barrevoets lopen
Over de koele tegels van mijn vloerloos huis, alles
Hangt in de lucht, een Zuiden, jij, veel geld, ook ik.
Is dat dan wereldvreemd? Maar vreemd aan welke wereld?
Moet ik de vraag van mijn nieuwsgierigheid dan voeden
Met jouw ellende? En ga ik niet vrijuit in mijn droom?
Heb ik het recht niet om te zingen als jij lijdt?
Of mag mijn poëzie geen lastige vragen stellen
Aan mijn poëzie? Moet ik mijn gouden vingers breken
En bloedgazetten lezen met mijn machteloze handen?
Moet ik mijn kinderspel voor altijd onderbreken?
Moet ik het journaal bewenen met volwassen ogen?
Jij hebt een grote pijn aan de andere kant van de aarde
Of hier in mijn straat, en ik heb de mijne, klein, privé
En wereldvreemd, zeg jij. Maar vreemd aan welke wereld?
Het antwoord op Nolens’ vragen wordt gegeven door Anton Van Wilderode in zijn gedicht ‘De wereld die wij willen’. Staat u me toe ook hieruit enkele verzen voor te lezen:
De wereld die wij willen draagt geen wapens,
verdeelt zich niet in toegeruste legers
met het verbitterd bliksemen van leuzen.
De wereld die wij willen is een vrede
die zonder wrevel over het verleden
het doek haalt van vergeven en vergeten
De wereld die wij willen is een Vlaanderen
verlost van velerlei onvrijheid en bevoogding,
Weer vaderhuis voor zijn verstrooide kinderen.
De wereld die wij willen is Europa
uit zoveel eeuwen ongeduld verzameld
en toegezegd aan wie geen wanhoop kennen.
De wereld die wij willen is de wereld
ons tot verzadiging ten deel gegeven,
tot overmaat en liefelijkheid van leven
VOS geeft met dit initiatief rond de Vredespoëzieprijs telkens opnieuw gestalte aan zijn culturele opdracht. Vandaag staat het Nederlands immers steeds meer onder druk. Met de uitreiking van deze prijs toont VOS zijn liefde voor taal en cultuur en zijn geloof in de kracht van poëzie en de kracht van het woord. Wij blijven onze taal koesteren en krachtdadig verdedigen.
VOS spreekt zijn dank uit aan alle medewerkers en deelnemers aan de wedstrijd 2019. In het bijzonder bedanken wij de leden van de jury oprecht voor hun onverdroten inzet en voor de resultaten van hun werk. Ik noem hen graag bij naam:
Bruno De Laat, Leentje Vandemeulebroecke, Dirk De Gheest en Frans-Jos Verdoodt.
Ook dank aan Jo De Caluwé voor de gastvrijheid die wij steeds mogen ondervinden en aan de partnerorganisaties VL@S en Cultuurlab Vlaanderen.
Zonder de medewerking en inzet van velen zou deze realisatie niet mogelijk geweest zijn.
Uiteraard ook onze felicitaties aan de winnaars.
Ten slotte wil ik jullie allen danken voor uw aanwezigheid en wens ik jullie alvast straks een behouden thuiskomst.