Vandaag is het dag op dag 125 jaar geleden dat het Vlaamse IJzersymbool Lode De Boninge het levenslicht zag. Aangezien wij de offers van onze Vlaamse frontsoldaten nooit zullen vergeten, plaatsen we hierbij graag nog een berichtje te zijner herinnering
Vandaag is het dag op dag 125 jaar geleden dat het Vlaamse IJzersymbool Lode De Boninge het levenslicht zag. Aangezien wij de offers van onze Vlaamse frontsoldaten nooit zullen vergeten, plaatsen we hierbij graag nog een berichtje te zijner herinnering.
De Boninge groeide op in een Franstalig burgerlijk milieu en was in februari 1914 ingetreden bij de Witte Paters van Afrika. Hij vluchtte bij de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog met de kloostergemeenschap naar het Nederlandse Boxtel waar hij in 1915 werd opgeroepen voor de legerdienst.
Toen steeds meer repressieve maatregelen tegen de Vlaamsgezinden aan het front werden genomen, radicaliseerde Lode. Vanaf eind 1917 trad hij dan ook toe tot de Frontbeweging. In januari 1918 nam hij deel aan een 'vliegtocht' van de Frontbeweging. Een van de deelnemers werd echter door rijkswachters op heterdaad betrapt op het plakken van protestaffiches. Tijdens het daaropvolgende verhoor sloeg deze militant door en noemde hij onder meer Lodes naam.
De Boninge werd samen met een paar kameraden aangehouden en in de Panne door de Krijgsraad veroordeeld tot zeven maanden gevangenisstraf. Op 16 maart 1918 werd deze straf in beroep omgezet tot zes maanden voorwaardelijk. Hij keerde meteen terug naar de eerste lijn, waar hij op 7 mei "uiteengereten" werd door een voltreffer van een Duitse houwitser.
Na zijn dood vond men in zijn doorschoten brieventas zijn 'testament' van 22 april 1918: een belijdenis van zijn liefde voor Vlaanderen, dat thans in de IJzertoren rust. Op 16 juli 1921 werd Lodes stoffelijk overschot overgebracht naar Wevelgem. De familie weigerde het later in de crypte van de IJzertoren te laten bijzetten omdat hij uit een Franstalig milieu afkomstig was.