Het moet al vele jaren geleden zijn, ± 1957. Met enkele mannelijke leden van onze volksdansgroep ‘Uilenspiegel’ van Gent (Malem) reden we naar de IJzerbedevaart. Onderweg, ergens tussen Gent en Deinze, ontmoetten we een 6-tal meisjes in uniform van de ‘Vrouwelijke Katholieke Studerende Jeugd’ (VKSJ). Een meisje had een leeglopende band.
Het moet al vele jaren geleden zijn, ± 1957. Met enkele mannelijke leden van onze volksdansgroep ‘Uilenspiegel’ van Gent (Malem) reden we naar de IJzerbedevaart. Onderweg, ergens tussen Gent en Deinze, ontmoetten we een 6-tal meisjes in uniform van de ‘Vrouwelijke Katholieke Studerende Jeugd’ (VKSJ). Een meisje had een leeglopende band. Toen zij ons van ver zagen komen, hadden ze de band wat opgepompt en fietsten ze verder. Wij passeerden de meisjes en vroegen hen of ze met ons mee wilden rijden, wat ze ook deden. Geen 200 meter verder liep de band terug leeg. Wij hadden echter herstelgerief mee en zo konden we gezamenlijk verder rijden. Enkele km voor Lichtervelde waren de meisjes aan het einde van hun krachten, aangezien ze reeds van Antwerpen kwamen. Mijn broer en ik, die vroeger nog hadden gekoerst bij de ‘nieuwelingen’, duwden om beurt elke achterblijfster tot bij de groep.
Eens in Diksmuide ging de groep uiteen, elk naar hun slaapplaats. ’s Avonds gingen de jongens nog een pintje drinken op de Grote Markt. Toeval of niet, de meisjes zaten daar ook. Na een uurtje namen we afscheid en wensten we hun een goede nacht en een behouden thuiskomst toe.
Toen de IJzerbedevaart gedaan was en wij wat gegeten hadden, reden we weer naar Gent. Op datzelfde moment rijden we de zes VKSJ-meisjes voorbij en stoppen we om een praatje te slaan. Ze wilden langs een omweg terugrijden. We stelden voor dat elke jongen een meisje zou meenemen naar zijn eigen thuis om er te slapen te leggen, zodat zij van uit Gent konden terugrijden. Mijn broer en ik kwamen thuis aan met twee meisjes, Lieve en Miet. Wat ik niet wist, was dat Lieve echt verliefd geworden was.
Wat hierna volgde, was al even verwonderlijk als het bovenstaande.
Lieve begon brieven te schrijven naar mij. Eerst beginnend met ‘Beste …’, dan ‘Lieve broer …’, dan ‘Liefste Hugo’. We werden een koppel en huwden vijf jaar na onze ontmoeting ergens tussen Gent en Deinze. Heden zijn we 85 en 83 jaar, nog gelukkig samen en in goede gezondheid. Onze twee kinderen heten Koen en Veerle en we hebben vier kleinkinderen.
P.S.: Ook mijn broer is gehuwd met zijn Miet!