Uit de onderzochte correspondentie van onze Vlaamse frontsoldaten is gebleken dat ze als geschenk voor het thuisfront meestal een madeliefje aan hun brieven toevoegden. Dit omwille van het handige formaat en de beperkte mogelijkheden waarover ze verder aan het IJzerfront beschikten.
“In België wordt door de overheden, van federaal tot lokaal, heden meestal teruggegrepen naar de ‘poppy’ (rode klaproos) als symboolbloem voor de Eerste Wereldoorlog.” Zo schreef Eric Van Baelen in het artikel ‘De symboolbloemen voor de Eerste Wereldoorlog’ dat in april 2017 verscheen in het erfgoedtijdschrift BERLA. “Nochtans is noch de klaproos, noch de margriet de traditionele symboolbloem die al tijdens de oorlogsjaren door de soldaten in Belgisch uniform gehanteerd werd of hier nadien opdook in het ondertussen gekende patroon van herdenkingen en fondsenwervingen. Dat is onbetwistbaar het madeliefje …”
Uit de onderzochte correspondentie van onze Vlaamse frontsoldaten is gebleken dat ze als geschenk voor het thuisfront meestal een madeliefje aan hun brieven toevoegden. Dit omwille van het handige formaat en de beperkte mogelijkheden waarover ze verder aan het IJzerfront beschikten. Als gevolg hiervan werd het madeliefje een symbool van de IJzerjongens, dat deel zou gaan uitmaken van de herinnering aan onze gesneuvelden en oud-strijders.
Na de oorlog kwamen al snel acties voor fondsenwerving ten voordele van de oorlogsslachtoffers op gang. Een ervan was de verkoop van madeliefjes, dat op dat moment ook wel het ‘weezenbloempje’ werd genoemd. Vaak gebeurde dit rond 11 november, maar ook op nationale feestdagen
Deze actie bleef ook na de Tweede Wereldoorlog voortduren, al begonnen vanaf dan ook andere bloemen gepromoot te worden. In de jaren 1960 ging het belang dat aan het madeliefje werd gerecht grotendeels verloren, terwijl de rode klaproos in verschillende landen herdenkingsplechtigheden begon te domineren.