Eind mei zou de alweer uitgestelde vredesconferentie in Turkije moeten plaatsvinden, maar het is nog altijd onduidelijk of de Taliban er wel aan zal deelnemen. Bovendien bestaat ‘de Taliban’ niet. Er zijn vele onafhankelijke groepen die elk met een eigen agenda voor angst en terreur zorgen.
Eind mei zou de alweer uitgestelde vredesconferentie in Turkije moeten plaatsvinden, maar het is nog altijd onduidelijk of de Taliban er wel aan zal deelnemen. Bovendien bestaat ‘de Taliban’ niet. Er zijn vele onafhankelijke groepen die elk met een eigen agenda voor angst en terreur zorgen.
Sinds de start van de vredesgesprekken zijn bloedige aanvallen en geweld weer toegenomen. Waar in het verleden meestal politie en militairen geviseerd werden, zijn nu ook meer burgers het doelwit. Zo zijn op 8 mei, bij een explosie nabij een middelbare school in Dascht-e-Barchi, minstens 68 slachtoffers gevallen. Het betrof vooral meisjes tussen elf en vijftien jaar die net de school verlaten hadden.
Hoewel er nog steeds geen einde is aan de terreur, geen stabiliteit, geen politiek akkoord en zwakke vredesonderhandelingen, verlaten de coalitietroepen na twintig jaar Afghanistan.
De bevolking en vooral de vrouwen zijn erg bang voor wat er staat te gebeuren. Ze geloven niet in de vredeswil van de Taliban en vrezen dat na het vertrek de onveiligheid weer zal toenemen en dat ze de brute, onmenselijke geboden van eind vorige eeuw weer zullen moeten ondergaan.